Pierwsza pomoc dla rodzica.

Najważniejsze z nich to:

• brak dzielenia się uwagą – dziecko nie patrzy w tym samym kierunku co rodzic pokazujący coś dziecku;
• nie chwalenie się – dziecko nie przynosi rodzicom ważnych dla dziecka zabawek, własnych wytworów;
• preferowanie samotności – dziecko może być określane mianem dobrego dziecka, ponieważ nie domaga się uwagi;
• brak reakcji dopasowywania swojego ciała do osoby, która przytula czy bierze na ręce;
• nie nawiązywanie kontaktu wzrokowego;
• brak więzi emocjonalnej z rodzicami;
• zubożona ekspresja twarzy;
• brak zainteresowania prostymi zabawami opartymi na interakcjach społecznych (na przykład, zabawa w „a kuku” );
• brak zdolności naśladowczych – dziecko nie jest zainteresowane czynnościami, które wykonują inni i nie naśladuje ich;
• niewłaściwe wykorzystanie przedmiotów oraz schematyczne i powtarzające się czynności związane z przedmiotami np. układanie klocków według kolorów, burzenie i ponowne układanie, wprowadzanie przedmiotów w ruch wirowy;
• powtarzające się stereotypowe czynności takie jak: machanie rączkami, kręcenie się w kółko, chodzenie na palcach, wpatrywanie się we własne paluszki;
• brak reakcji na własne imię – dziecko nie reaguje mimo prawidłowej reakcji np. na szelest papierka od cukierka;
• wymaganie niezmienności w otoczeniu, protest przy próbie np. przestawienia mebli, domaganie się niezmienności tras spaceru;
• ograniczony wachlarz pokarmów, sprzeciwy przy próbie wprowadzania nowych pokarmów;
• brak lub opóźniony rozwój mowy, przy jednoczesnym nie występowaniu innych form komunikacji, na przykład za pomocą gestów;
• występowanie echolalii (powtarzanie słów lub fraz usłyszanych przez inne osoby);
• odwracanie zaimków;
• mowa charakteryzująca się nieprawidłowym rytmem, intonacją, modulacją, tempem i wysokością tonu.